Of toch hoogwaardige architectuur?
Vaak rijd ik met tram 21 uit de richting Kruisplein naar Station Blaak. In de tussentijd kijk ik zoals de meesten ook doen, naar buiten. Wat architecten ongetwijfeld hoogwaardige architectuur vinden, vindt ik puisten. Ik heb het over de bobbeltjes in de gebouwen. Puisten heb ik in alle vormen en mate gehad, maar ik ben wel zo wijs dat ik er geen gebouw van ben gaan maken.
De oudste puist zit aan De Doelen vast. Nooit heb ik een De Doelen-bezoeker daar zien zitten genieten van het uitzicht, en ik denk ook niet dat ik dat ooit zal zien. Als er iemand zou staan, dan zou deze persoon vreemde armbewegingen maken om weg uit de pus te komen.
De hoogste puist zit vast aan de Splinter aan de Aert van Nesstraat. Ik hoop deze puist ooit nog te zien vallen. Het maakt niet uit wanneer je naar boven kijkt, je ziet altijd een mee-eter die de ene keer iets verder naar buiten hangt dan de andere keer (Het ligt er aan vanuit welke positie je het gebouw ziet).
De nieuwste moet nog komen; dat is een kerk die vastzit aan de Calypso (het gebouw waar ze aan begonnen zijn met bouwen aan het Kruisplein. Sowieso heb ik het niet zo op kerken, en dan gaan ze het nog verergeren met de vorm van een puist. We zouden deze ‘de Steenpuist’ moeten gaan noemen, omdat deze op de straat ligt.
Tot slot de grootste van Rotterdam. Deze is zo groot dat dit ook wel ‘de Rugzak’ wordt genoemd. Het zit aan de Fortisbank aan de Blaak. Deze puist is zo’n grote last voor het gebouw, dat deze ondersteund wordt door tijdelijke pilaren. Arts-chitecten weten tot op heden niet hoe ze het beste de puist kunnen behandelen. Echter is de puist al wel verdoofd dankzij de crisis.
Jeffrey – Culture Club
